feministki-zakochane

przyjaciel... ehh co to znaczy rok sie nie widzielismy... dzis spotkanie i jak zawsze tysiace komplementow na poczatek pozniej rozmowa, i pytanie jak masz na imie bo nie pamietam a gdyby tego bylo malo na koneic pozegnanie jakbysmys mieli sie juz nigdy nie spotkac i nie rozmawiac... ;((( i co tu zrobic? napisac tego e-maila czy nie... zreszzta po co skoro tak? dlaczego akurat tak musialo sie stac.. ;( i znowu ta cholerna melancholia mnie dopada...... czemu.... ;((( jest taka kochana osoba a tu... ;((( boli boli bardzo boli....... ;(((

                                                                                             ... Majka;(

Dlaczego inni maja wszystko? a inni nie? Dlaczego ona ma jego a ja nie? Dlaczego on kocha ja a nie mnie? Myslalam, ze to uczucie stlumilo sie we mnie, dotychczas myslalam o nim tylko wieczorami ale znow mysle calymi dniami, znow o nim snie :( to uczucie zarzy sie we mnie jeszcze mocniej niz bylo to dotychczas :( dlaczego zycie jest tak cholernie niesprawiedliwe!! ;( ;( ;(

Wstep do doroslosci. Nowa odpowiedzialna osoba. 15 lat zobowiazuje do czegos. Nowy rodzial w zyciu... Stare zapomniane sprawy pozostaly tam gdzies daleko za mna... ale on wciaz pozostaje i pozostanie na jeszcze bardzo dlugi okres w moim zyciu.. Zbyt duzym uczuciem darze go ...

Moja ukochana zakochana feministka -mala miala wczoraj urodziny :)) wczoraj juz nie mialam sily aby napisac ta notke wiec pisze ja dzis :) Wszystkiego najlepszego :* Tak pozatym jakos sie tak prawie nic nie uklada... ale postanowilam skoncyzc z przejmowaniem sie.. mysleniem itd..  jesien juz jest i tak jest ze gubie sens wszystkiego brak slonca robi swoje... takie to przytlaczajace... ale chyba damy rade... coraz bardziej odczuwam brak faceta... nienawidze ale kocham... pozdro

Majka

Ostatnio pisala tylko mala... szczerze? jakos tak bylo ze nie mialam czasu na blogowanie... czasu i humoru.... tak juz jesien... coraz czesciej wracajace wspomnienia jednakze robia na mnie coraz mniejsze wrazenie.... zapominam? chyba tak... wreszcie po 15 miesiacach cierpienia wreszcie przychodzi zapomnienie... z jednej strony sie ciesze z drugiej mi zal ale przeciez tylko cierpialam... teraz nie ma juz nadzieji na nic... juz wiem ze wszystko sie skonczylo i juz nie wroci... dopiero teraz do mnie to dochodzi... jakos musze sie z tym pogodzic... chccialabym sie miec spowrotem do kogo przytulic do kogo moglabym powiedziec ze go bardzo kocham i jest dla mnie najwazniejszy na calym swiecie... tak nie jest... czy kiedys jeszcze bedzie???... czy kiedys??? :( siedze chora ze zlamana reka i mysle czy bedzie ktos tak na kim bedzie mi tak bardzo zalezalo jak na nim... czy jeszcze kiedys poczuje cos takiego mocnego? :( to wszystko dobija... pozdro 

 by Majka